- ALBAMARLA
- ALBAMARLAoppid. Galliae in dioecesi Rotomagensi, olim Comitivae, nunc Ducatus titulô illustre, ad flumen Auciam vel Aucum, vulgo Breslam dicktum, in confinio paroeciarum Rotomagensis et Bellovacae, veteri Coenobiô Benedictinorum et suis pannis insigne; vulgo Aumalle. A colore soli sui nomen nactum videtur. Marna enim, quam Plinius l. 17. c. 6. aliique veteres Margam appellârunt, genus albae terrae est, quô agricolae frigidum solum fovere consueverunt. Velocasses et Bellovaci hodieque eâ utuntur et Marlam vocant; quam agricolae, quum in summa tellure invenerunt, mox ibidem puteorum scrobibus effodiunt. Hinc et nomen est castro Marnae; vel Marlae, in pago Laudunensi, Marle, vide Hadr. Vales. Notit. Gall. et supra in Albamala.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.